Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Κρητική γραβιέρα (και όχι μόνο) στο ελαιόλαδο


Τυρί στο λάδι


Το ελαιόλαδο και τα γαλακτοκομικά της Κρήτης  είναι δυο από τα προϊόντα της που δικαιολογημένα κάνουν τους κρητικούς να καμαρώνουν. Είναι γνωστό ότι ακόμη και σήμερα , μετά από τόσες επεμβάσεις που  έχουν γίνει στην κρητική διατροφή, η μέση κατανάλωση ελαιολάδου στην Κρήτη είναι γύρω στα τριάντα κιλά κατ’ άτομο το χρόνο, διπλάσια τουλάχιστον από της υπόλοιπης Ελλάδας  και πολλαπλάσια από την κατανάλωση της υπόλοιπης Ευρώπης.
Το λάδι είναι στη ζωή μας με πολλούς τρόπους. Στην διατροφή μας , σε θρησκευτικές εκδηλώσεις, σαν φάρμακο, και μέχρι πριν λίγα χρόνια  ήταν το προϊόν που έδινε  καλό εισόδημα στους   γεωργούς της περιοχής μας και ολόκληρου του νησιού. Θα ήθελα να σας παραπέμψω στο «πόσο λάδι τρώνε Θεέ μου» που ήταν ένα από τα πρώταpost αυτού του blog.
Αν όμως δεν έχετε χρόνο για πολλά διαβάσματα, προτιμώ να διαβάσετε το άρθρο που διάβασα πριν λίγο  εδώ για να δείτε ακόμη μια αιτία για τα χάλια μας. Γιατί αυτό που θα δείτε δεν συμβαίνει μόνο με το ελαιόλαδο βέβαια, αλλά με όλα τα ελληνικά προϊόντα. Τι έχει γίνει χρόνια και χρόνια για την προώθησή τους και την ανάδειξη της ποιότητάς τους από τους αρμόδιους, εγώ δεν το χω δει. Τι έχει γίνει για την επιμόρφωση του αγρότη και κάθε παραγωγού ,  για την ανάδειξη της σημασίας  της ποιότητας και όχι μόνο της ποσότητας εγώ δεν το χω δει.
  
Εκτός των άλλων, το ελαιόλαδο είναι ένα άριστο συντηρητικό. Σε τουρσιά, σε ελιές, σε τυριά. Η σημερινή συνταγή το χρησιμοποιεί κάπως έτσι. Και λέω κάπως έτσι γιατί στην ουσία ο στόχος δεν είναι η συντήρηση, αλλά μάλλον το μαρινάρισμα του τυριού στο λάδι. Αν σας αρέσει η ιδέα, φτιάξτε το αύριο –μεθαύριο ώστε να είναι έτοιμο την Κυριακή της Τυρινής. 

Είναι παραδοσιακό μεζεδάκι και προτιμούμε για την παρασκευή   του πικάντικα ώριμα τυριά, καλή γραβιέρα ή κεφαλοτύρι, ακόμη και  μυζήθρα. Η δική μου γραβιέρα είναι ήδη έτοιμη για κατανάλωση γιατί την έχω φτιάξει εδώ και μέρες, ενώ τα υπόλοιπα θα ανοιχτούνε τις Απόκριες . Εκτός από τη γραβιέρα χρησιμοποίησα αυτή τη φορά και ξερό αθότυρο. Για τα μπαλάκια ανακάτεψα γλυκιά και ξινή μυζήθρα.

Υλικά:
Τυρί  (γραβιέρα Κρήτης ώριμη, κεφαλογραβιέρα, κεφαλοτύρι, ξερό αθότυρο)
Ελαιόλαδο
Προαιρετικά : ρίγανη, κόκκους πιπεριού, και -αν μας αρέσει- σπόρους κόλιανδρου και ίσως μια σκελίδα σκόρδο. Εγώ βάζω ρίγανη και κόκκους χρωματιστών πιπεριών.

Επί το έργον:

Κόβουμε σε μεσαίου μεγέθους κομμάτια το τυρί και το βάζουμε σε γυάλινο καθαρό (κατά προτίμηση αποστειρωμένο αλλά κρύο) βάζο.

 Σκορπάμε τα μυρωδικά αν χρησιμοποιήσουμε και το καλύπτουμε με ελαιόλαδο. Να το σκεπάζει ένα δάκτυλο περίπου. Κλείνουμε τα βάζα και τα αφήνουμε για 10-15 μέρες να «γίνουν».

Μπορούμε να το καταναλώσουμε σκέτο σαν μεζέ ή σαν ορεκτικό αλλά και  να το προσθέσουμε σε πράσινες σαλάτες κομμένο σε μικρότερα κομμάτια. 
Ακόμη μια εφαρμογή του θα δείτε σε προσεχή ανάρτηση.

Παρατηρήσεις:
1)      Για τη "νεωτερική" εκδοχή με τα μπαλάκια:

Χρησιμοποίησα περίπου100 γραμμάρια ξινή και 100 γραμμάρια γλυκιά μυζήθρα και ψιλόκοψα 2 λιαστές ντομάτες και λίγη κόκκινη πιπεριά (θα μπορούσε να είναι και καυτερή). 

Τα έβαλα σε ρηχό γυάλινο μπολ αυτά γιατί είναι πιο μαλακά και δεν ήθελα να χαλάσει το σχήμα τους.Τα κάλυψα με ελαιόλαδο.

2)Δεν χρειάζεται να διατηρήσετε το σκληρό τυρί στο ψυγείο. Ίσα-ίσα που ωριμάζει μάλλον καλύτερα εκτός ψυγείου. Τα μυζηθρένια μπαλάκια θα τα αφήσω 3-4 μέρες εκτός ψυγείου και μετά θα τα βάλω στο ψυγείο. Είναι πιο ευαίσθητα.Όταν θα τα σερβίρω θα τα βγάλω λίγο πριν για να έλθουν σε θερμοκρασία δωματίου.

3)      Δεν έχω άλλη παρατήρηση επί της συνταγής απόψε…  Εκείνο που θέλω ακόμη να προσθέσω, είναι ότι δεν ξέρω αν ο μεσάζων που αναφέρεται στο άρθρο που σας παραπέμπω είναι ολλανδός. Θα μπορούσε μια χαρά να είναι έλληνας. Μήπως τους έλεγξε ποτέ κανείς αυτούς; Όχι μόνο δεν τους έλεγξαν , αλλά τους υπέθαλπαν . Η τιμή του λαδιού φέτος για τον παραγωγό δεν είναι καν 2,80 euro. Είναι 1,80 euro …




http://cretangastronomy.blogspot.com 

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου